Παροχή βοήθειας προς τους μαθητές που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες, κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας σε μια τάξη παιδιών τυπικής ανάπτυξης

Οι μαθησιακές δυσκολίες δεν σχετίζονται με τη νοημοσύνη ενός παιδιού και έχουν νευρολογική βάση. Από την ύπαρξή τους επηρεάζεται η λήψη, η επεξεργασία και η επικοινωνία μιας πληροφορίας. Απλούστερα, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αντιλαμβάνονται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Οι πιο συνηθισμένοι τύποι μαθησιακών δυσκολιών είναι: δυσλεξία, δυσαριθμησία, δυσγραφία, δυσπραξία κ.λπ.

Ακολουθούν συστάσεις προς τους εκπαιδευτικούς, σχετικά τη διδασκαλία αυτών των παιδιών (με μαθησιακά προβλήματα) μέσα σε μια τυπική τάξη:
  • Προσπαθήστε να επαινείτε τα παιδιά, σε όποια περίπτωση αυτό είναι δυνατό, και, παράλληλα, να τα ενθαρρύνετε.
  • Πρέπει να βεβαιωθείτε ότι τα παιδιά καταλαβαίνουν και θυμούνται τις οδηγίες που τους δίνετε.
  • Βιβλιοδείκτες ή χάρακες μπορούν να φανούν χρήσιμοι, καθώς τα παιδιά βλέπουν τι διαβάζουν (τα πολύχρωμα μαρκαδοράκια είναι ιδανικά για να σημειώνουν τα σημαντικά σημεία του μαθήματος – Μπορείτε να παρακινείτε τα παιδιά να τα χρησιμοποιούν για τη διευκόλυνσή τους.
  • Δίνετε άμεσες, σύντομες και επεξηγηματικές οδηγίες.
  • Αποφύγετε τις ερωτήσεις με τα πολλά σκέλη ή διδάξτε ξανά στα παιδιά πώς μπορούν να αναλύουν τα σκέλη μιας ερώτησης.
  • Μην γράφετε πάρα πολλές σημειώσεις στον πίνακα. Εδώ, το λιγότερο είναι και καλύτερο. Σβήστε προτού γράψετε περισσότερα. Προσπαθήστε να τα βοηθήσετε να εστιάσουν στην ουσία του μαθήματος.
  • Δώστε εργασίες, οδηγίες/επεξηγήσεις και γραπτά (γράψτε δηλαδή αυτά που ζητάτε με τελείες ή αριθμούς) αλλά και προφορικά. Ο διπλός τρόπος παρουσίασης (γραπτά και προφορικά) βοηθά καλύτερα. Αυξάνεται, από την πλευρά των μαθητών, η πιθανότητα σωστής κατανόησης καθώς και ακριβέστερης εφαρμογής των κανόνων.
  • Προσπαθήστε να καταλάβετε τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν οι συγκεκριμένοι μαθητές, π.χ. πολλά παιδιά με απροσεξία ή αδυναμία συγκέντρωσης έχουν πιο σφαιρικό τρόπο μάθησης, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με τη συστηματική διδασκαλία που δέχονται. Μπορείτε να κάνετε, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση, ανακεφαλαιώσεις.
  • Η προσοχή στην τάξη μπορεί εύκολα να διατηρηθεί με τη χρήση διαδραστικού πίνακα και γενικότερα πολλών χρωμάτων (πολύχρωμοι μαρκαδόροι κ.λπ.)
  • Αφήνετε τις σημειώσεις στον πίνακα, όσο το δυνατόν περισσότερο.
  • Ενθαρρύνετε τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή για τις εργασίες.
  • Να βαθμολογείτε θετικά. Μείνετε κυρίως στα καλά σημεία.
  • Αρκετό χρόνο πριν από τις εξετάσεις, συγκεντρώστε την ομάδα και δείτε αν έχουν ολοκληρωμένες σημειώσεις. Παραχωρήστε τους κάποια ώρα μέσα στην βδομάδα, στην οποία θα μπορούν να σας ρωτήσουν για τις ελλείψεις τους ή για κομμάτια που δεν καταλαβαίνουν.
Σχετικά με τη διδασκαλία των θεωρητικών μαθημάτων:
  • Ιστορικές πηγές: Να παρέχετε πληροφορίες μέσω εικόνας όσο περισσότερο μπορείτε ή να χρησιμοποιείτε εποπτικούς τρόπους διδασκαλίας (χρονολογικούς πίνακες, γραφικά, χάρτες, φωτογραφίες κ.ά.). Διδάξτε συγκεκριμένες ενότητες ερμηνεύοντας τα βασικά τους σημεία μέσω εικόνων.
  • Τρόπος ανάπτυξης πηγών ιστορίας: (παράθεση ή σύνθεση): Με τη σύνθεση ο μαθητής επιχειρεί, αναλύοντας την πηγή, να αναφέρει, παράλληλα, όλες τις σχετικές πληροφορίες του βιβλίου, ενώ, επιλέγοντας την παράθεση, αναπτύσσει τις πληροφορίες της πηγής ξεχωριστά από αυτές του βιβλίου. Σε περίπτωση που διαπιστώσετε ότι κάποιος μαθητής είναι πολύ αδύναμος στο να καταλάβει τη σύνθεση (η οποία, ωστόσο, στην Γ΄ τάξη Λυκείου ενδείκνυται για την απόσπαση καλύτερης βαθμολογίας), διδάξτε του την παράθεση, ώστε να τα καταφέρει με όσο το δυνατόν λιγότερες βαθμολογικές απώλειες.
  • Στα κείμενα που δίνετε απλοποιήστε τη γλώσσα, χρησιμοποιήστε τίτλους και υπότιτλους, μειώστε τις πολλές λεπτομέρειες, υπογραμμίστε τα κύρια σημεία, χρησιμοποιήστε σχεδιαγράμματα. Γενικότερα, επικεντρωθείτε στην ουσία, στο κεντρικό νόημα.
  • Μπορείτε, τέλος, να δίνετε στα παιδιά γραπτές ή προφορικές περιλήψεις με επικεφαλίδες, κείμενα με πλαγιότιτλους, νοηματικούς «χάρτες» ή και ερωτήσεις πριν τις γραπτές εργασίες.

Σε κάθε περίπτωση, να αποφεύγετε τη χρήση διαγνωστικής ορολογίας, όταν απευθύνεστε στους γονείς καθώς αφορούν «λεπτά» ζητήματα, που μπορεί να μην τα έχουν αποδεχθεί, αλλά, παράλληλα, μπορεί να μην είναι εξοικειωμένοι με αυτούς τους όρους.

Απλά λόγια και μεστά νοήματα χρειάζονται μόνο.

Καλή επιτυχία!